22-Nov. 2011
21:33
International Hostel
Sam Higginbottom Agricultural University
अनुपामा,
अनुपाम प्यार
म यती बेला पडाईको सिलसीलामा मित्र राष्ट्र भरतको यात्रामा छु । यात्रा सिकाईको बाटो हो भन्छन, साँच्ची यो यात्राले यौटा रमाईलो ज्ञान दिएको छ, भनौन तिमीलाई एक पल्ट फेरी कुनै सन्कोच बेगार पत्र लेख्ने सक्ती दिएको छ । आग्रा बाट कानपुर जाने क्रममा उत्तर प्रदेश परिबाहन को समय रातीको नौ बजे भएकाले आग्रा बस स्टेसनमा केही समय कुर्नु पर्ने भएको थियो । त्यही क्रममा चिया पिउन बाहिर निस्केको थिए, एउटा गुम्ती अगाडिको कुर्सीमा बस्तै मैले भने "एक कप चाय बनाईदिजियन", एउटा बुडो पसलेले अङेनामा चियादानी बसाउदै भन्यो "और कुछ?"-"एक अंम्लेट" । त्यस पछी अब तीनसय किलोमिटरको यात्रा कसरी काट्नु, ताजमहल कसरी तयार भयो होला भन्ने सोच्दा-सोच्दै मेरो अगाडि एउटा अग्लो मनिष आयो । उस्को अनुहार बडो अजिबको थियो, ठुल्ठुला आँखा, कालो र सेतो मिस्रित दार्ही अनुहार भरी, खपटे अनुहार युक्त त्यो मानिस कता-कता तेजस्वी देखिन्थियो अनी अनौठो तरिकाले मुस्कुराई रहेको थियो । उ यती धेरै निहुरिएको थियो कि उस्को घुडा र सीर लगभग उतिनै जमिन बाट टाढा थिए । खाली खुट्टा च्यातिएको पेन्ट अनी कमिज, यि सबै नियाल्दा मलाई गाह्रो परेन उ मुस्लिम थियो । सबै भन्दा अनौठो अनी अजिब को कुरा त अनुपमा उस्ले आफ्नु दाहिने हत्केला यसरी हल्लाईरहेको थियो, साँच्ची चिया को सुरुप सँगै मैले झड्का अनुभब गरिरहेको थिय । हातका तीन अम्ला बन्द गरेर बाँकी दुई औला दुई दिसा तर्फ निर्देसित गर्दै हातलाई घरी आफुतिर घरी अन्यन्त्र चाडो-चाडो लगिरहेको थियो भनौन अजिब तरिकाले हल्लाईरहेको थियो । उस्ले धेरै बेर मेरो अगाडि त्यसै गरी, त्यही कुप्रो शरीरका साथ उस्का औंला शाहीतको हात हल्लाईरयो, अनुपमा माफ गर उस्ले भन्न खोजेको मैले केही बुझिन मात्र यती बुजे उस्ले म सँग केही मागी रहेको थियो साँच्ची अनुपमा म सँग त्यती बेला खुल्ला पैसा थियन, उ म बाट खाली हात फर्कियो । जब म बस मा गएर बसे एक्कासी म झस्किए, उस्ले म सँग केही चिज मागी रएको थियो मैले केही दिईन उ खाली हात मेरो नजिक बाट गयो । उ माग्ने थियो, मैले उस्लाई केही दिईन । मलाई हास उठ्यो अनी लाग्यो म पनि माग्ने हुँ । म एक माग्ने, उ पनि माग्ने हाहा हाहा, है अनुपमा म एक माग्ने । कसरी तिमी माग्ने, सोच्लाउ पख म तिमीलाई भन्छु अनुपमा ।
जन्मिने बितिकै रुदै-रुदै आमाको काख मागे,पवित्र दुध मागे , हर हमेशा उनी सँगै साथ मागे । बद्दै गए शब्द मागे, अरु जस्तै हिंड्न मन लाग्यो बुवा सँग औंला मागे, मिठा-मिठा मिठाई बिस्कुट मागे, खेल्न का लागि गूडिया मागे, पिपिरी बाजा मागे कहिले काही त उनलाई नै घोडा बनाए । नजिकै को म जत्रै केटालाई म सँग खेल्नका लागि समय मागे । हरेक दसैंमा रोई-रोई नयाँ-नयाँ लुगा मागे, मिठो-मिठो खाना मागे । बिस्तारै ठुलो हुँदै जादा कती सँग मेरो गफ सुनिदिन कतीलाई म सँग हिनिदिन कतीलाई म सँगै खाना खान समय मागे पत्तो नै छैन । हजारौ सँग त मैले ज्ञान माग्या छु । हजारौ पटक बुवा सँग आमा सँग आफन्त सँग साथी सँग पसले सँग अपरिचित सँग पैसा पनि माग्या छु । पछी तिमी सँग भेट भए पछी त तिमीलाई थाहा छदै छ, तिमी सँग पहिला परिचय गरिदिन समय मागे, बिस्तारै गफ गरिदिन समय मागे, म सँगै हिडि दिन, खाना-खान,अन्य भन्न मिल्ने नमिल्ने के-के गर्न समय मागे । मैले लेखेको पत्र पडिदिन त्यस पछी पुन पत्र पठाउन, मेरो कल उठाउन अनी ईच्छा अनुसारको बात मार्न समय मागे । हाहा कती पटक त म सँगै जीवन बिताउन पनि तिम्रो अगाडि उभिएर तिम्रो आत्मा-सरिर मागे । फेरी एक पटक तिमी सँग यो पत्र पडिदिन समय मागेको छु अनी भन त, उस्मा र म मा माग्ने प्रकिती/स्टायल फरक होला, म माग्ने हैन त? पल-पल मा कसै सँग केही मागी रहन्छु अनी भन त अनुपमा म माग्ने हैन त? ए साँच्ची तिमी पनि त माग्ने त काम गर्छौ नि म जस्तै अरु कसै संग माफ गर अनुपमा मैले भनिदिए तिमी पनि माग्ने अनि यो पढ्ने पनि माग्ने ।यात्रा भरि दानाको माला लगाएर सोची रहे, तिमीले भनेको सहि हुन सक्छ, दाना संगै खरानी घस्ने दिन टाढा छैन जस्तो छ, ढुक्क हौ तिम्रो आँगन आउने छैन । बाँकी अर्को पत्र मा लेखौला अनुपमा । पत्र पढे पछी डिलिट गर्न नाभुलेश ।
उही तिमीलाई अनुपम प्रेम गर्ने
सागर
