सारंगीसंग म

सानो बाट नै सारंगीमेरो मन पर्ने बाजा हो, यसको धुनले गामका आमाहरुको आँखा रसाएको देखेको छु।  ईन्जीनियरिंग दोस्रो वर्ष पड्दा (२०६६ साल असार ११ गते कोठा न. एक, धरान) बिहान म र मेरा केहि साथिहरु  (पाइलट, सुरज, प्रकाश इत्यादी)  नजिकैको चिया पसलमा चिया खान जादा, छेउकै घरमा सारंगी पुस्दै गरेको देखे पछि, आफै बसेको कोठामा गाईने बोलाएर सारंगीको धुन सुन्दै गर्दा लेखेको यो कबिता आज ४ वर्ष पछि आफ्नै सारंगीको साथ खिचेको फोटो देखेर पोस्ट गर्न मन लाग्यो।

"बन्द गर दाई"
मैले
स्पस्ट सँग तिम्रा औंलाहरु नियालेको छुँ
तिम्रा औंलाका नङहरु बांगिएका छन्

रेटिरहेका छन्, थिचि रहेका छन्
अनि मैले
स्पस्ट सँग सुनेको छुँ
तिम्रा बाक्ला ओठबाट घस्रदै निस्केका............
मेरा सरिरका कोशहरु काँपि रहेका छन् स्तब्ध छन्
भो बन्द गर तिम्रा मार्मिक आवाजहरु
यो गांडो देशमा सब तन्नेरि लाटा छन्
देश रोईरहेका सब्दहरु बन्ध गर !

ति प्रेमिका आवाजहरु बन्द भए
तिनिहरुका मुटुको धड्कन घटबढ छ
भो बन्द गर दाई
बन्द गर,
ति बुढिआमाको आँखाको मुहान फुट्न थाल्यो
बन्द गर दाई,
तिम्रा आवाजहरु, सारगिँका धुनहरु ।